Uroczyście

Mijający weekend obfitował w uroczystości rodzinne - niektórzy przysięgali sobie miłość, wierność i uczciwość małżeńską, inni śpiewali "czterdzieści lat minęło jak jeden dzień".
Jeśli chodzi o biżuterię stałam się samowystarczalna i w dodatku obwieszam nią moją rodzinkę.

Nie mogłyśmy się zdecydować co lepiej pasuje,
większością głosów wygrał czarny komplet

Broszka ufilcowana w przeddzień uroczystości - idealnie dopasowana do żółtej torebki

Krótki naszyjnik, który powstał w kilka minut, między jedną imprezą a drugą,
z wcześniej ufilcowanych kulek

Był też ciąg dalszy zmagań pod hasłem "kobiety i szycie" - jedna córka ma już nową spódniczkę. Jak "obszyję" drugą nie omieszkam tego tu zarchiwizować.

Na poprawę humoru

Co kobiecie, nawet nieletniej, może lepiej poprawić nastrój, jak nie nowy ciuszek? Ale zanim o tym, to pokażę jeszcze trzy filcaki, które doczekały się wreszcie wykończenia.

Pamiętacie pomysł na etui na klucze? Obsypałam je błyskotkami z morskich głębin - od razu wygląda szykowniej

I jeszcze dwa kwiaty

Wracając do ciuszków - obiecałam moim dziewczynom sobotę pod hasłem "Kobiety i szycie" i oto efekty:

Młodzieżowa Carmen (sztuka prymitywizmu: tunelik i gumka)

Nostalgiczna Róża

W zamian za moje usługi krawieckie, za sprawą starszej córy, zostałam uraczona deserem panna cotta - niebo w gębie i uczta dla oka!

I teraz się zastanawiam czy mi to szycie na dobre wyjdzie, bo dziewczyny wyszukały kolejne skrawki materiałów do wykorzystania... I jeśli dowodem wdzięczności za moje szycie mają być takie desery, to niedługo nie będę kulać filcowych kulek tylko sama będę się kulać!!!

Płynie Wisła, płynie...

Zaniepokojonych (w tym i siebie) mam nadzieję uspokoić. Poziom wody na tamie we Włocławku od dzisiejszego poranka do wieczora spadł o 0,5m. To chyba dobra wiadomość.

Tak wyglądała Wisła w mojej okolicy około południa.

Łabędzie dostojnie kontrolują sytuację

Rdzenni mieszkańcy i tym razem nie obawiają się rzeki, a mieszkają przed wałem
(Wenecja?)

Po drugiej stronie wału widoki jak z południa Włoch
- polskie topole kontra włoskie cyprysy

Płynie Wisła, płynie - Torunia nie ominie

A w takich oto "okolicznościach przyrody" (cytuję fragment dialogu z Rejsu - w końcu to tutaj rozpoczynała się akcja tego filmu) nagrywa się mrożące krew w żyłach relacje telewizyjne.

Nie obędzie się bez strat, ale mam nadzieję, że nie będzie źle...

Deszczowy maj...

... sprzyja filcowaniu, bo przecież chwastów podczas deszczu wyrywać nie będę. Dla urozmaicenia postanowiłam popracować nad ... kolejnymi kwiatami. Skoro w ogrodzie pielęgnować ich nie mogę to zrobiłam takie do podziwiania w pogodę i niepogodę.
Pierwszy w bieli. Jak P. go zobaczył, zapytał: a co to, na jakiś ślub? O żadnym ślubie nic nie wiem, ale pomysłu na zdjęcie w ślubnej aranżacji żal było nie wykorzystać.

To samo bez ozdób, bo samo w sobie jest ozdobą - a może jednak czymś ozdobić? Sama nie wiem.

Drugi w brudnym różu.

Trzeci - czerwonopomarańczowy - zgodnie z zamówieniem. Ciociu, mam nadzieję, że sprostałam wyzwaniu? Jest czerwono i pomarańczowo (szlachetne nitki jedwabiu), kwiaty miały być dwa - są dwa, a pąk jest gratis ;-), błysku dodają zielone szklane koraliki.

Dla Cioci oraz innych zainteresowanych zamieszczam przepis na:

Najsmaczniejszy pszenno-żytni chleb

15dkg drożdży utrzeć z 3 łyżkami cukru. Wlać szklankę letniej wody, wsypać tyle mąki pszennej aby rozczyn miał gęstość śmietany. Wymieszać, odstawić na 2-3 dni (najlepiej w wysokim garnku, bo rozczyn najpierw rośnie, by później opaść).
Dzień przed pieczeniem chleba: 1/2 kg mąki żytniej zalać 1l maślanki, wymieszać, przykryć ściereczką, odstawić na noc (nie wolno przekroczyć 20 godzin, bo ciasto będzie za kwaśne).
Dzień pieczenia chleba: do mąki z maślanką dodać 1 kg mąki pszennej, rozczyn, 2 łyżki soli (ja dodaję jeszcze namoczone w wodzie siemię lniane, pestki słonecznika lub dyni i zmielony kminek). Wyrabiać ok.30 minut drewnianą łyżką (w końcowej fazie wyrabiam ciasto ręcznie) , starając się wtłoczyć jak najwięcej powietrza. Ciasto nie powinno być zbyt rzadkie. W razie potrzeby dodać trochę mąki. Podzielić na trzy części, uformować wałki, przełożyć do foremek. Odstawić na 2 godziny do wyrośnięcia.
Piec 1 godzinę 15 minut w temp. 190 stopni.

Przepis zaczerpnięty z Mojego Gotowania (nr 10/2005)

Procedura wydaje się być pracochłonna, ale wcale tak nie jest, a zapach unoszący się w domu i zachwyty domowników, chrupiących ciepły chleb - bezcenne!

Kwiatki z rabatki

Będzie krótko - obiecałam objawić naszyjnik, już teraz Szwagierki, więc oto i on.

I jeszcze jeden - na razie niczyj.

A skoro kwiatki to jeszcze rabatki. Po deszczu... Że tak sparodiuję lekko Maanam - jaki kraj taki maj...

Prawda, że cudne?

Strzał w dziesiątkę

Ogólnie rzecz biorąc nie przepadam za "łańcuszkami" - a rzecz mi pod "łańcuszek" podpada, ale skoro powiedziało się "A" i weszło w blogerski świat trzeba powiedzieć i "B". Zostałam zaproszona przez Kaprysię do zabawy, która polega na wybraniu 10 w kolejności najstarszego zdjęcia w komputerze, opublikowaniu go i opisaniu jego historii.
W poprzednim poście wspominałam o mojej folklorystycznej przeszłości. Przenieśmy się tam zatem. Miejsce: Holandia - Leiden. Data: 3 października 1988 rok - coroczne obchody rocznicy wyzwolenia miasta z hiszpańskiego oblężenia. Platformy samochodowe tonące w kwiatach (w końcu to Holandia!). Kolorowe korowody przebierańców na ulicach. Śledzie sprzedawane w budkach na kółkach i zawijane w gazetę. Baloniki, gwar, muzyka, występy, koncerty... Czujecie tę atmosferę? A nieco na uboczu, zapewne w drodze z lub na koncert, dwie dziewczyny - miało się kiedyś warkocz po pas. Do dziś mile wspominam tamten wyjazd.
Greetings to my friends from Holland - thank you for my memories!!!

Podobnie jak Kaprysia nie mogłam się oprzeć żeby nie zamieścić jeszcze jednego wspomnienia - podczas wakacji w 2001 roku dziewczynki (ale już nie te co na zdjęciu powyżej!!!) zapragnęły, obie naraz, mieć stylowy warkoczyk. Dziś nie do pomyślenia żeby obie miały taką samą rzecz jednocześnie!!!

Z uwagi na wspomnianą wcześniej niechęć do łańcuszków, ograniczę się w zaproszeniu do zabawy do jednej osoby - z racji jej fotograficznej pasji - zapraszam do wspomnień Agę z agaphotography.blogspot.com

Długi weekend

No i mamy go już za sobą, niby długi a jednak jakiś taki krótki był, bo szybko minął, i pogoda niezbyt dopisała... Ale mogłam za to pofilcować sobie! Zaczęło się od prezentu dla Szwagierki - na razie nie mogę zdradzić sekretu, bo dopiero w ten weekend nastąpi jego wręczenie, a szkoda, bo bardzo chciałabym się już nim pochwalić. Szwagierko - jeszcze odrobinę cierpliwości!!! Przynajmniej będzie co pokazywać następnym razem! Skoro zrobiłam coś dla kogoś, dla równowagi w przyrodzie musiałam zrobić i coś dla siebie. I tak powstały korale "33" - z tylu ufilcowanych kulek się składają + jedna odmiennej natury.

Ukulałam też większe kulki, których nadmiar wykorzystałam do wykonania tego oto błękitnego naszyjnika.

Zamarzył mi się chaber, bo ja lubię polne kwiaty, no i mam chabra, albo coś na jego podobę. Będzie idealny do jeansów, taki sielski... Kiedyś miałam przyjemność tańczyć w zespole folklorystycznym i ta folkowa sympatia mi już tak została.

Powstał też kolejny klucznik - etui na klucze - w kolorystyce morskiej toni.

I na koniec pistacjowa broszka, która za nic w świecie nie chciała oddać koloru na fotografii!!! Ciągle żółty i żółty wychodził (może dlatego, że przed fotografowaniem pozbywałam się mleczy z ogródka?).

Reasumując- leniłam się pracowicie i w dodatku z przyjemnością.

Zapomniałam, że powstała jeszcze jedna broszka, która idealnie zgrała się z moją Mamą, jeszcze zanim zdążyłam ją obfotografować. Wprawdzie do Dnia Matki jeszcze sporo czasu, ale prezent jest już akonto. A może znajdujesz tu coś dla swojej Mamy? Po prostu napisz do mnie :-) Albo zajrzyj tu - wiele oryginalnych pomysłów na prezenty.

Z ostatniej chwili: że zakwitły kasztany to już wiadomo, bo matura, ale spójrzcie jak ślicznie kwitnie u mnie serduszka!




*